Τα παιδικά δωμάτια "μεγαλώνουν" μαζί με τους ενοίκους τους, καθώς στην παιδική ηλικία διαδραματίζονται διαρκώς αλλαγές σε σωματικά χαρακτηριστικά, γνωστικές δεξιότητες και συναισθηματικές ανάγκες.

Η βασική σχεδιαστική κατεύθυνση στηρίζεται στη δυνατότητα ευελιξίας του χώρου, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις αλλαγές αυτές με τις ελάχιστες δυνατές παρεμβάσεις.

Για τα παιδιά, το δωμάτιό τους αποτελεί το προσωπικό τους σύμπαν, καθώς μέσα σε αυτό εκτυλίσσονται όλες οι διαφορετικές δραστηριότητες της ζωής τους. Ζώνες ύπνου, παιχνιδιού και μελέτης/ηρεμίας, συνυπάρχουν και αλληλοεπικαλύπτονται σε διάφορα χρονικά πλαίσια. Σημαντικά κριτήρια του σχεδιασμού επομένως αποτελούν: η στρατηγική χωροθέτηση των ογκωδών αντικειμένων, η εξασφάλιση διαφόρων  αποθηκευτικών χώρων, καθώς και η διαστασιολόγηση των επίπλων.

Η μέγιστη αξιοποίηση του φυσικού φωτός, σε συνδυασμό με στοχευμένες πηγές τεχνητού φωτισμού, ορίζουν περιοχές και υποστηρίζουν διαφορετικές χρήσεις.

Σημαντική παράμετρο του σχεδιασμού αποτελεί η επιλογή των κατάλληλων υλικών από άποψη ασφάλειας αλλά και από την πλευρά της ποικιλίας των υφών, καθώς τα παιδιά εξερευνούν το περιβάλλον τους και μέσω της αφής.

Η χρωματική παλέτα προσωποποιείται σε κάθε περίπτωση, με σταθερό γνώμονα την επίτευξη ήρεμης ατμόσφαιρας, μιας και ο μικρόκοσμος των παιδιών περιλαμβάνει ούτως ή άλλως πολλά έντονα χρωματιστά αντικείμενα.