Αντικείμενο του διαγωνισμού ήταν η ανάπλαση της πλατείας μέσα από τον επανασχεδιασμό της, με άξονες τον κεντρικό και υπεροπτικό της χαρακτήρα, τη σύνδεση με την ιστορία και τις μνήμες, την δημιουργία σημείου αναφοράς και συνάντησης, τη λειτουργική της σύνδεση με γειτονικά κτίρια και πάρκα, τη χρήση υλικών που εναρμονίζονται με τις κλιματολογικές συνθήκες, τις σύγχρονες προσεγγίσεις βιοκλιματικού σχεδιασμού - συνθήκες άνεσης και δροσισμού, τη φυσική θέα προς τη λίμνη και τον κατάλληλο φωτισμό της. Η κεντρική ιδέα της αρχιτεκτονικής έρευνας και επίλυσης βασίζεται στη αξιοποίηση ενός χαρακτηριστικού στοιχείου της πόλης, του βρόχινου νερού, ως αφηγητή μιας ιστορίας, η οποία ξεκινά με την εισαγωγή στην πλατεία και εκτυλίσσεται μέσα από συμβάντα. Η αφήγηση, αξιοποιώντας τις ιστορικές μνήμες, δημιουργεί ζώνες χρήσεων συνυφασμένες αρχικά με τον αστικό χαρακτήρα της πλατείας, οι οποίες κατά την εξέλιξη της μεταλλάσσονται και συνδέονται με το φυσικό τοπίο και ανάγλυφο της περιοχής. Ο σχεδιασμός αποβλέπει σε μια ήπια μορφολογία, η οποία διαταράσσεται από τη χάραξη μιας νέας πορείας, μέσω της ένταξης του νερού, ως γνώριμου στοιχείου της πόλης, αξιοποιώντας τις κλιματικές συνθήκες και, κατ’ επέκταση, προσφέροντας κατάλληλη διαχείριση των όμβριων υδάτων, του προσανατολισμού και των προσφερόμενων λειτουργιών. Εφαρμογή αρχών περιβαλλοντικού αστικού σχεδιασμού και συγκεκριμένα: Φύτευση - υλικά: Αύξηση της επιφάνειας υδατοπερατών υλικών κατά 34%. Ηλιασμός- Σκιασμός: Δημιουργία δεντροστοιχιών για προστασία σε σημεία στάσης και διαδρομές κίνησης (θερινό ηλιοστάσιο), προστασία από τη βροχή με την ένταξη νέων κελυφών. Διαχείριση ομβρίων υδάτων: Σύστημα εμφανούς και υπόγειας περισυλλογής βρόχινου νερού , με αποθήκευσή του στο χαμηλότερο υψομετρικά σημείο της πλατείας, ώστε να ανατροφοδοτεί τα υδάτινα στοιχεία της σύνθεσης. Αστικό πράσινο: Επιλογή συστήματος φύτευσης που λειτουργεί σε δύο επίπεδα: το βιοκλιματικό-λειτουργικό και το συμβολικό. Φύτευση, που εξυπηρετεί την αφήγηση του νερού με συμβολισμούς και αναφορές στο Γιαννιώτικο αστικό τοπίο αλλά και το ευρύτερο φυσικό τοπίο της περιοχής. Ακουστικός σχεδιασμός – Ηχοτοπίο: προσδιορίζεται και δημιουργείται μέσω της συνθετικής διαδικασίας και της ένταξης του φυσικού και φυτικού στοιχείου στο σχεδιασμό .

Με στόχο τη δημιουργία μιας φιλικής πλατείας που καλωσορίζει τους κατοίκους και τους επισκέπτες της πόλης, η αρχιτεκτονική πρόταση δημιουργεί δίπολα αστικού-φυσικού, επίπεδου-ανάγλυφου, κίνησης- στάσης, αυστηρού-ελεύθερου, σκληρού-μαλακού, συνοδευόμενα από βασικές ζώνες χρήσεων - συμβάντων. Με αυτό τον τρόπο οργανώνεται ένας κεντρικός ανοιχτός χώρος με χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης αστικής πλατείας και δάνεια των προσκείμενων σε αυτήν περιοχών της πόλης. Το κτίριο της Όασης αναδεικνύεται μέσω της απουσίας ογκωδών κατασκευών ή ψηλής φύτευσης πλησίον του, με απλούς χειρισμούς δαπέδων, επιτρέποντας έτσι τη θέασή του από απόσταση. Ως αρχιτεκτονικό στοιχείο, το νερό διατρέχει την πλατεία παράλληλα με τους άξονες χάραξης, υπενθυμίζοντας την φυσική του ροή και αξιοποιώντας τις ιδιάζουσες κλιματικές συνθήκες με τη συλλογή των όμβριων υδάτων, με κατάληξη το κατώτερο τμήμα της πλατείας στα βορειοανατολικά, όπου μέρος του αποθηκεύεται. Η διαδρομή του νερού, πέρα από τη βιοκλιματική της διάσταση, οδηγεί τον επισκέπτη στο σημείο με την απρόσκοπτη θέα προς τη λίμνη, όπου με την αρωγή της φύτευσης εντείνει την αίσθηση του λιμναίου τοπίου. Η επιφάνεια του νερού, στο τέλος της αφήγησής του, ανακλά το ηπειρώτικο ανάγλυφο απέναντι και πέρα από τα όρια της λίμνης. Η διαχείριση του βρόχινου νερού υλοποιείται μέσω ενός δικτύου φρεατίων, τα οποία καταλήγουν σε φυτικό φίλτρο πριν διαχυθούν στις υδάτινες επιφάνειες. Κατά τη διάρκεια των θερινών μηνών το νερό που έχει αποθηκευτεί σε δεξαμενές αναδιοχετεύεται μηχανικά στην αρχή της διαδρομής, διατηρώντας έτσι όλες τις εποχές ροή και διαφάνεια.