Αντικείμενο της διπλωματικής μου εργασίας, στα πλαίσια του Μaster Αρχιτεκτονικής τοπίου, αποτέλεσε η λίμνη Παμβώτιδα και ειδικότερα ο τρόπος αισθητηριακής αντίληψής της σε όλο το μήκος της περιμέτρου της.

Στο παραλίμνιο μέτωπο κυριαρχούν τέσσερις διακριτές χωρικές ποιότητες, που προκύπτουν κυρίως από τις επικρατούσες χρήσεις και τον ανθρώπινο παράγοντα. Το όριο με το νερό διαμορφώνεται επομένως σε: αστικό τοπίο, αγροτικό τοπίο, τουριστικό τοπίο και φυσικό τοπίο.

Η μορφολογία του εδάφους και οι εμφανείς διαφορές στην ένταση των υπαρχουσών υψομετρικών διαφορών αποσαφηνίζουν την ιδιαίτερη ταυτότητα καθεμίας από τις παραπάνω περιοχές.

Η ανάγνωση του τοπίου έγινε μέσα από το πρίσμα της διαπίστωσης ότι καθώς η Παμβώτιδα είναι μια ώριμη λίμνη, της οποίας η γήρανση διαρκώς επιταχύνεται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες, ο μόνος τρόπος να προστατευθεί είναι αν οι ίδιοι οι περίοικοι αποκτήσουν μια βιωματική σχέση με το τοπίο.

Τα κριτήρια που θεσπίζονται για μελλοντικές παρεμβάσεις προκύπτουν από τα διαφορετικά είδη αντίληψης μέσα από τις αισθήσεις, αλλά και μέσω του πολιτισμικού τοπίου και της συλλογικής μνήμης των κατοίκων του λεκανοπεδίου. Βασική παράμετρο αποτελεί και η συμφιλίωση με το τοπικό μικροκλίμα, καθώς επίσης και η αναγνώριση της ανάγκης για στοχευμένο σχεδιασμό, σύμφωνο με τις ιδιαιτερότητες των διαφορετικών τοπίων - αφηγήσεων στο όριο με το νερό.

Επιβλέπων Καθηγητής: Enric Batlle