Ο υπό μελέτη χώρος στην αρχική του μορφή ήταν ένα βιοτεχνικό κτίριο και ο στόχος της μελέτης ήταν ο συνδυασμός νέων χρήσεων στο ίδιο κέλυφος. Οι νέες χρήσεις ζαχαροπλαστείου και χώρου εστίασης, απαιτούσαν διακριτό όριο με την βιοτεχνική δραστηριότητα και αλληλοεπικαλύπτονταν χωρικά. Βασική παράμετρο σχεδιασμού αποτέλεσε η διάταξη των περιοχών κυκλοφορίας και πρόσβασης, καθώς και η οπτική σήμανση των εμπορικού τμήματος και της εστίασης. Παράλληλα χρησιμοποιήθηκε ενιαία παλέτα υλικών και υφών, ενώ ο φωτισμός διαφοροποίησε τις ζώνες των χρήσεων.